«Ο πατέρας μου πέφτει, χτυπά και δυσκολεύομαι να τον σηκώσω», «Φοβάμαι μήπως πάθει κάτι τις ώρες που λείπω», «Δεν μπορεί να ντυθεί, να φάει σωστά, να φροντίσει την υγιεινή του, φεύγει από το σπίτι και περιπλανάται άσκοπα με κίνδυνο της ζωής του». Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με πλήθος ζητημάτων που βασανίζουν τους συγγενείς ανθρώπων με άνοια.
Δυστυχώς, πρόκειται για μία νόσο που επιφέρει τεράστιες αλλαγές στην καθημερινότητα των πασχόντων αλλά και των συγγενών τους, καθώς απαιτεί χρόνο, υπομονή και έχει μεγάλο οικονομικό και συναισθηματικό κόστος. Ο φόρτος των συγγενών ατόμων με άνοια κυμαίνεται σε ένα δίπολο που από τη μία περιλαμβάνει την κούραση και την έλλειψη κοινωνικής ζωής και από την άλλη την αγάπη, τον πόνο για τον άνθρωπό τους και τη θέληση να τον βοηθήσουν. Η νοσηλεία σε κλινική, παρότι μοιάζει ιδανική λύση, συχνά συνδέεται με ερωτήματα όπως «τον/την εγκαταλείπω; Θα τον/την αγαπούν; Θα τον/την φροντίζουν όπως εγώ;». Αυτά τα συναισθήματα είναι καθόλα φυσιολογικά, όταν ένα άτομο φεύγει από την οικογενειακή εστία με δική μας επιλογή. Ωστόσο, δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα και τη λύση στο πρόβλημα.
Τα άτομα με άνοια έχουν ανάγκη την επαφή με τους δικούς τους ανθρώπους. Όμως, η κοινωνική επαφή, είναι μία από τις πολλές βασικές τους ανάγκες. Συγκεκριμένα, για να εξασφαλίσουμε μια καλή ποιότητα ζωής στους ανθρώπους αυτούς, απαιτείται συνεχής επιτήρηση, σε πολλές περιπτώσεις ειδικός εξοπλισμός, λήψη της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής, παρακολούθηση των ζωτικών τους σημείων, σωματικές και γνωστικές ασκήσεις και ερεθίσματα. Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις αυτές οι ανάγκες είναι αδύνατον να καλυφθούν στο σπίτι. Άλλωστε, το κόστος αγοράς του εξοπλισμού ή της μίσθωσης κατάλληλα εκπαιδευμένου προσωπικού είναι μεγάλο και, τελικά, μπορεί να υστερεί παροχών σε σχέση με αυτά που θα προσφέρονταν σε μία κλινική.
Σε έναν κατάλληλο χώρο που εξειδικεύεται στη φροντίδα ανθρώπων με άνοια, το άτομο έχει ευκαιρίες να διευρύνει τον κύκλο του, να συναντά ομοιοπαθούντες, να ανανεώνει τα ερεθίσματα της καθημερινότητάς του, να ασκείται γνωστικά και σωματικά και να δέχεται 24ωρη φροντίδα. Μάλιστα, συχνά οι επαγγελματίες υγείας συνάπτουν στενή σύνδεση με τους ασθενείς τους, αλλά και οι ασθενείς μεταξύ τους, αποκτώντας την αίσθηση του ανήκειν.
«Να επιλέξω, λοιπόν, μια κλινική για τη φροντίδα του πατέρα μου;» με ρωτά η Μ. Η απάντηση εξαρτάται από τις δυνατότητες του ατόμου, τις ιδιαίτερες ανάγκες του και τη βαρύτητα της άνοιας. Παράλληλα, θα πρέπει να λάβετε υπόψη και τη δική σας ψυχική υγεία, κάτι που συχνά παραγνωρίζεται, καθώς δίνουμε όλα μας τα ψυχικά αποθέματα στον άνθρωπο που φροντίζουμε με δυσμενείς επιπτώσεις για εμάς. Το σίγουρο είναι ότι, αν τα σημεία δείχνουν ότι η λύση βρίσκεται εκτός σπιτιού, τότε μη φοβηθείτε να την επιλέξετε. Σήμερα, υπάρχουν πολλές εξειδικευμένες εγκαταστάσεις, με πολύπλευρη παροχή υπηρεσιών και καταρτισμένους επιστήμονες, που μπορούν να προσφέρουν τη βέλτιστη φροντίδα στον άνθρωπό σας. Εσείς μπορείτε ακόμη να ομορφύνετε τη ζωή του με την παρουσία σας, ενώ παράλληλα θα δέχεται τη φροντίδα που χρειάζεται.
Η λύση βρίσκεται στη χρυσή τομή μεταξύ της κατάλληλης φροντίδας, της καλής ποιότητας ζωής και της επαφής με αγαπημένα πρόσωπα για τον άνθρωπο με άνοια και παράλληλα, της διατήρησης υγιούς κοινωνικής ζωής και ψυχικής αρμονίας για εμάς.
Γνωστική Νευροψυχολόγος M.Sc.
e-mail: sotiria@materia.com.cy
Image by Gerd Altmann from Pixabay